کتاب مقدماتی بر پساساختارگرایی و پسامدرنیسم

بخشی از مقدمه کتاب:

می توان گفت مناظرهٔ مارکسیستی با روانکاوی، زمانی آغاز شد که در سال ۱۹۶۳ لوی آلتوسر، پیشروترین فیلسوف کمونیست در فرانسه، از ژاک دریدا برای برگزاری سمینارهای ادواری در اکول نرمال دعوت به عمل آورد.

در این دوره باید فعالیتهای میان رشته ای ” مهمی انجام گرفته باشد؛ به هرحال یک سال بعد آلتوسر مقالهٔ مشهور خود «فروید و لاکان» را انتشار داد.

او در آن مقاله میگوید مارکس و فروید هر دو واضع علومی جدید بودند و هر یک موضوع جدیدی از دانش را کشف کردند. هر دوی انها، روشی نو را دربارهٔ شناخت اجتماع توصیف کردند. اما جای تعجب نیست که ناگزیر از تحمل کوله بار سنگین فرهنگ زمانهٔ خود بودند. فروید کشف خود را با استفاده از مفاهیمی که از زیستشناسی، مکانیک و روانشناسی زمانه اش وام گرفته بود، عرضه کرد.

کشف مارکس مرهون استفاده اش از اندیشه های هگلی دربارهٔ سوبژه (فاعل شناسا) بود. جالب است بدانیم که چگونه آلتوسر بر این گمان بود که لاکان نیز درگیر همان پروژهای است که خود درگیر آن است. همانطورکه آلتوسر، سعی بر بازشناسی مارکسیسم بدون هیچ مراجعه به سوبژهٔ مطلق هگل دارد، لاکان نیز از نظر او سعی در درک و فهم روانکاوی بدون مراجعه به مفهومی واحد از خود ” (ضمیر ناخودآگاه) یا خویشتن” داشت.
چند سال بعد، در خلال شورش می ۶۸، بسیاری از دانشجویان و کارگران احساس کردند که سیاست باز ” صرفاً از رهگذر روابط باز میان – فردی امکان تحقق مییابد، و لذا تمایل شگرفی به روانکاوی لاکانی پدید آمد – جنبشی که به نظر می رسید می تواند بین اگزیستانسیالیسم و مارکسیسم آشستی برقرار نماید.

شاید بخشی از جاذبهٔ عام اگزیستانسیالیسم در این امر نهفته است که طریقی برای اندیشیدن از راه انتخاب و مسئولیت فردی است، اما اگزیستانسیالیسم به عنوان نظریه ای در باب «خود» در فلسفهٔ دکارت محصور ماند. روانشناسی این فلسفه بر آن بود که فرد را به مثابه بازیگر خردمند و آگاهی که می تواند اساس کنش خود را ادراک نماید به تصویر کشد. چنین رویکردی عمیقاً ریشه در فلسفهٔ استقلال فردی و انتخاب عقلانی داشت.

اطلاعات فایل

عنوان: کتاب مقدماتی بر پساساختارگرایی و پسامدرنیسم

نویسنده: مادن ساراپ

مترجم:محمدرضا تاجیک

تعداد صفحات: 265

زبان: فارسی